Kathy Cook, "Skradzione Anioły. Porwane dziewczęta Ugandy"

Inne wojny przykuwały uwagę międzynarodowej opinii publicznej, choćby Bośnia czy Kosowo, chociaż z drugiej strony, te rozgrywały się w Europie. Niemniej nawet w Afryce świat pomagał przerywać wojny, tak było przecież w Sierra Leone, Angoli, Kongo czy Sudanie. Wszystkie te kraje otrzymały pomoc. Tyle tylko, że w Sierra Leone są diamenty, Sudan i Angola mają ropę, a Kongo złoto, diamenty i koltan. - W północnej Ugandzie są tylko dzieci.

W październiku 1996 roku zostało uprowadzonych 139 dziewcząt z Aboke przez Armię Bożego Oporu. Prośby siostry Racheli i poszanowanie ze strony rebeliantów dla jej białej skóry i habitu sprawiło, iż cudem odzyskała aż 109 z nich. Pozostałe 30 musiało pozostać w buszu, gdzie przydzielone zostały dla poszczególnych dowódców jako żony, miały spełniać ich rozkazy, służyć im, dzielić z nimi łoża i znosić upokorzenia i spartańskie warunki. W obozach panowała poligamia. Zakazano im utrzymywać kontaktu wzrokowego, zabroniono rozmawiać.
Było to jedno z wielu tysięcy porwań dzieci dokonanych przez bezwzględnego rebelianta, Josepha Kony’ego. Kony panował nad grupą dzieci, które wypatrywały możliwości ucieczki. Niezawodnym sposobem na utrzymanie strachu wśród nich była odpowiedzialność zbiorowa - za ucieczkę musiał ktoś odpowiedzieć (jeśli nie sam winny, to jego najbliżsi znajomi). Mieli oni wybór: albo złapać zbiega, albo ponieść za niego karę, jaką była najczęściej śmierć. W ramach przestrogi dowódcy LRA zmusili grupkę dziewcząt z Aboke do zatłuczenia na śmierć jednej z nich, której ucieczkę udaremniono. Przerażające i mrożące krew w żyłach są opisy mąk jednej z dziewcząt z Aboke, Judith - chłosta łańcuchami, razy maczetą, pozostawienie w rowie by się wykrwawiła, gdy jednak to nie nastąpiło - długie męki ukrzyżowanej w lesie. W następnych rozdziałach autorka opisuje kolejne brutalne traktowanie uprowadzonych.
Promykiem światła w ciemności była radiostacja Radio Wa, zainicjowana przez misjonarza, ojca Johna. Odegrała ona wielki udział w werbowaniu rebeliantów pozostających w lesie, którzy już uciekli z obozu Kony'ego. Ci, którzy zdecydowali się ujawnić, występowali w audycji Karibu, namawiając innych do ucieczki.

Tematyka książki bardzo trudna. Ukazuje dramat porwanych dzieci i rozpacz ich rodziców. Porwanie uczennic było przełom dla zgnębionych cywili, sterroryzowanych przez rebelianckie działania wojenne i opuszczonych przez skorumpowany rząd. Należało coś w końcu zrobić – świat musiał się o tym dowiedzieć, a dziewczęta wrócić do domu. Autorka przekazuje w swojej relacji rozmowy z ocalałymi dziewczętami i opiekunami. Relacjonuje wspólne wysiłki przerażonych sytuacją rodziców, grup religijnych, polityków z Kanady i Stanów Zjednoczonych oraz organizacji pozarządowych w uwolnienie porwanych.