Jean-Marie Gustave Le Clézio, "Onitsza"

W 1948 roku Maou wraz z nastoletnim synem Fintanem przybywa z Francji do tytułowej Onitszy, małego portu rzecznego w Afryce, gdzie pracuje jej mąż, Anglik Geoffroy Allen.

Dwunastoletni Fitan Allen wraz z matką wsiada na statek, który płynie do Afryki. Podróż ma na celu spotkanie z ojcem i mężem. Fitan nie zna jeszcze ojca. Marzeniem Maou jest zamieszkanie w pięknym kraju, który pamięta z opowieści swojego ukochanego. Niestety, zestawienie rzeczywistości z marzeniami okazuje się bardzo gorzkie. Ojciec pomimo więzów krwi jest osobą obcą, a mąż staje się daleki.

Po przybyciu do Onitszy Maou i jej syn zaczynają wnikać w miejscową społeczność. Nawiązują pierwsze przyjaźnie i poznają najważniejsze osoby lokalnej elity. Maou - z pochodzenia Włoszka - ma poglądy antyrasistowskie. Powoduje to, iż nie jest akceptowana przez środowisko. Wpływa to na sytuację Allena, przez co traci punkt oparcia. W trakcie rozwoju sytuacji Maou poznaje wiele ciekawych osób. Natomiast chłopiec zaprzyjaźnia się z Bonym, który pokazuje mu zakamarki nowego świata, w którym ma mieszkać. Przyjaźń ta nie zyskuje aprobaty Allena. 

Poznajemy także Oyę, która ukrywa się we wraku statku. By zdobyć pożywienie oddaje się mężczyznom... Ojciec Fitana również ma z nią romans. Fitan także jest nią zauroczony, ale ich relacje nie wychodzą poza sferę marzeń.

Fascynacja Afryką miesza się z alienacją bohaterów z dotychczasowego świata. Odkrywają urodę Afryki. Bohaterowie gromadzą wokół siebie grono osób, które należą do elity, ale są także pogardzani. Skutkuje to brakiem akceptacji władz i doprowadza do odwołania Allena z placówki. Dla Allena jest to cios, gdyż prowadzi - na własną rękę - badania kultury cywilizacji Meroe.

Kolejna część powieści, a zarazem ostatnia, to pobyt Fitana w szkole w internacie, skąd pisze listy do swojej siostry - Marimy. Lata szkolne są bolesne i stają się areną wielu upokorzeń. Rozmyśla i tęskni za Czarny Lądem. Śledzi komunikaty prasowe przywołujące wspomnienia miejsc, które pamięta z dzieciństwa. Niestety nie są one teraz pozytywne z racji wydarzeń mających tam miejsce. Tragedią dla Fittana jest także śmierć ojca. 

Ekstremalne sytuacje warunkują zachowanie człowieka. Książka przedstawia doświadczenia, które są obwarowane konsekwencjami, które nie zawsze dadzą się przewidzieć, a później  maja brzemienne skutki. Pobyt w Onitszy stał się dla bohaterów wielką lekcją, głębokim przeżyciem, pozwalającym im poznać samych siebie.